τεντωτήρας

ο, Ν

τεχνολ. μοχλός με δύο μοχλό βραχίονες και υπομόχλιο σε σταθερό σημείο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τεντώνω + επίθημα -τήρας (πρβλ. στιλβ-ωτήρας)].